When things fall into place

4 mei 2013

"Number 15 to 4 please" Ik stond op liep langzaam naar het 4e loket. Dit was het, dit was het moment waar ik (lichtelijk met angst) naar uit gegeken heb. Weken, nee maanden heb ik tijd en moeite gestopt om maar de kunnen doen waar ik al zó lang van droomde. Tientallen mailtjes gingen eruit, talloze telefoontjes, ik heb mezelf voor UPS busjes geworpen en ben naar transportlocaties gereden, alles om er maar voor de zorgen dat ik al mijn documenten optijd had voor dat ene moment... Mijn afspraak bij de ambassade. Wie is er dan ook zo gek om 2 visa op het zelfde moment te willen aanvragen? Voor een land wat opzichzelf al moeilijk doet over dit soort dingen? 

De paar meter naar dat loket leken eeuwen te duren. In de laatste stap raapte ik mijn hoop bij elkaar en keek de dame aan de andere kan van het glas aan. "Yes?" "Your visa has been approved and you will receive your passport within 3 working days".... Wacht, wat..? Zei ze dat nou echt? Op dat moment had ik het gevoel dat er 10 kilo van mijn schouders af viel. Ik bedankte haar, draaide me om en liep naar buiten, de rest van de dag was die glimlach niet meer van mijn gezicht te wissen. 

Ik hoefde mezelf niet meer te overtuigen dat het nog anders kon lopen, dat ik niet te veel zin moest krijgen, of er teveel mensen over moest vertellen. Het is nu definitief.. ik ga voor 7 maanden werken en studeren in Amerika! Vele vrienden gingen me al voor, op mooie reizen naar verre landen voor meerdere maanden. Ook zij hielden een reisblog bij, en die volgde ik dan altijd braaf. Erg leuk om te lezen wat ze deden en waar ze waren. Maar of ik dat ooit zelf zou doen? Nee.. dat kan ik dus echt niet dacht ik! Maargoed, zoals je ziet ben ik ook bezweken.. of jullie erop zitten te wachten? Misschien niet. Maar over 20 jaar, en ik lees dit terug, kan ik al mijn herineringen terughalen van de tijd die me tegemoed gaat komen. Of ik het vol ga houden? ... Ook dat weet ik niet. Maar proberen ga ik het zeker!

Voor degenen die nog niet op de hoogte zijn van mijn plannen: Op 14 mei vlieg ik naar Denver, om daar eerst voor 3 maanden te gaan werken op een ranch, iets wat ik al heel graag wil doen sinds ik 8 jaar ben. Het was daar, op diezelfde ranch, waar ik als 8 jarig meisje met gebrekkig engels tegen stephanie zei: "Steph, can I be a wrangler too?". Waarop Stephanie zei: "Sure honey, ofcourse you can.. you just have to wait a couple of years and then you can be a wrangler!". Wij bleven terug komen, en Stephanie is nooit weggegaan. En nu, 12 jaar later, komt ze haar woord na. Ik ben als een kind zo gelukkig om daar de hele zomer te mogen doorbrengen. 

Eind augustus, wanneer het zomer seizoen is afgelopen, is het feest voor mij niet over. Na uitgeloot te zijn voor geneeskunde ben ik later aangenomen bij UCU, een internationale opleiding met veel connecties in het buitenland. Hierdoor heb ik de kans gekregen een semester door te mogen brengen op een van de partner universiteiten van mijn opleiding. Ik ben aangenomen voor het uitwisselingsprogramma van de University of Connecticut, een van de top 20 universiteiten in de Verenigde Staten. Om voor een semester het echte "College" leven mee te mogen maken is iets wat ik altijd al wilde. De universiteit ligt tussen New York (3 uur) en Boston (1,5 uur) en heeft zelf een gigantische campus met 20,000 studenten. Ik ben erg benieuwd naar wat me daar te wachten staat!

Nu ik me over mijn visum geen zorgen meer hoef te maken lijkt de tijd ineens versneld te zijn. Nog maar iets meer dan een week en ik zit in het vliegtuig, en zal ik alles hier in Nederland voor 7 maanden moeten achterlaten. Gelukkig heb ik veel van mijn vrienden en familie nog even kunnen zien. De BBQ die we organiseerde voor mijn vertrek was voor mij een perfecte avond. Het weer was prachtig en er was verrukelijk eten, natuurlijk verzorgd door mijn vader. Nog even genieten van mijn normale leven en de mensen die daarin horen. Ik ben blij iedereen nog even gesproken te hebben en het is vreemd afscheid te moeten nemen voor zo'n tijd.

Nu ga ik stoppen met dit verhaal. Ik zal ik deze week helaas nog een hoop examens moeten maken en al mijn spullen moeten inpakken en ben op dit moment dus ook zwaar studie ontwijkend gedrag aan het vertonen. Ik hoop jullie snel meer te laten horen. 

Wil je op de hoogte blijven van mijn avondtuur? Voeg je dan toe aan te mailinglijst!

Liefs, 

Anneke  

 

1 Reactie

  1. Adinda:
    4 mei 2013
    Ben een goede lezer!